Doom'un kalıcı mirası özünde metal müziğin evrimi ile bağlantılıdır. 1993'teki ilk çıkışından itibaren franchise'ın sonik manzarası, otuz yıl boyunca çeşitli dönüşümlere girerek oyununu yansıttı. Pantera ve Alice in Chains'de 80'lerin ve 90'ların başı metal devlerinden büyük ölçüde etkilenen orijinal Doom'un film müziği, metal enerjinin temelini oluşturdu. "Untitled" (E3M1: Cehennem Keep) gibi parçalar, Pantera'nın "Savaş Ağzı" nı yansıtan riffleri sergiledi. Bu agresif, hızlı tempolu ses, oyunun çılgınca, yakınlıklı savaşını mükemmel bir şekilde tamamladı.
Doom: The Dark Ages - Oyun Ekran Görüntüleri
%İmgp %6 görüntüler
Dizi bu agresif müzik tarzını yıllarca sürdürdü. Bununla birlikte, Doom 3 (2004) önemli bir ayrılış gösterdi. Hayatta kalma korku unsurları farklı bir sonik yaklaşım gerektirdi ve bu da Tool'un atmosferik ses manzaralarını anımsatan bir film müziği ile sonuçlandı. Trent Reznor başlangıçta yer alırken, Chris Vrenna (Nine Inch Nails) ve Clint Walsh nihayetinde skoru besteledi ve oyunun daha yavaş temposu ve bilimkurgu ayarı için mükemmel bir şekilde uygun bir atmosfer yarattı.
Doom 3'ün başarısına rağmen, stilistik kayması seri içinde biraz anormal oldu. Bununla birlikte, 2016 yeniden başlatma, modern metal etkilerini dahil ederken orijinalin çılgın enerjisine geri dönerek franchise'ı yeniden canlandırdı. Besteci Mick Gordon'un Djent'in ağır riffleri ve katmanlı alt bas frekansları ile karakterize edilen çığır açan skoru, oyunun canlandırıcı oyunuyla eş anlamlı hale geldi. "BFG Division" gibi parçaların yoğunluğu, video oyunu film müzikleri için yeni bir ölçüt belirler.
Doom Eternal (2020), hala Gordon'un imza stilini sunarken, 2010'ların sonlarının hakim eğilimlerini yansıtan metalcore unsurlarını birleştirdi. Metalin evrimini yansıtan bu değişim, hala ağır olsa da, selefinden biraz daha az ham hisseten ve oyunun platform ve bulmaca öğelerine yapılan vurgusunu yansıtan bir film müziği ile sonuçlandı.
Şahsen, Doom 2016'nın film müziğinin Ebernal'ın daha rafine metalcore üzerindeki ham enerjisini destekliyorum. Bununla birlikte, her iki film de metal müziğin oyun deneyimini nasıl geliştirebileceğine dair mükemmel örneklerdir.
Doom: Karanlık Çağlar büyüleyici yeni bir bölüm sunuyor. Orijinal kıyamet ve modern aksiyon başlıklarından unsurları birleştiren oyunu, hem ağır hem de uyarlanabilir olacak bir film müziği öneriyor. Erken önizlemeler, Modern Heavy Metal'i klasik thrash'i anımsatan unsurlarla harmanlayan ve oyunun savaşı kadar dinamik bir ses manzarası yaratan modern heavy metalleri harmanlamak gibi bantlardan gelen etkilere işaret ediyor.
Karanlık çağların savaşı, yakın çeyrek kavgalanma ve mekanik tabanlı savaşı vurgulayan, ezici ağırlık ve daha hafif, daha çevik anlar arasında değişebilecek bir film müziği gerektirir. Oyunun tasarımını yansıtan eski ve yeni bu karışım, gerçekten eşsiz bir işitsel deneyim vaat ediyor. Yenilikçi oyunun yanı sıra yeni, ikonik bir metal film müziği potansiyeli Doom: The Dark, merakla beklenen bir başlık yapıyor.