De blijvende erfenis van Doom is intrinsiek gekoppeld aan de evolutie van metalmuziek. Uit zijn debuut uit 1993 heeft het Sonic Landscape van de franchise zijn gameplay weerspiegeld, met verschillende transformaties gedurende drie decennia. De soundtrack van de originele Doom, sterk beïnvloed door metalen reuzen uit de late jaren 80 en de vroege jaren 90 zoals Pantera en Alice in Chains, vestigde een foundation voor thrash metalergie. Tracks als "Untitled" (E3M1: Hell Keep) toonden riffs die pantera's "Mouth of War" in weergave in echoën. Dit agressieve, snelle geluid was perfect aangevuld met het hectische gevecht van de game, dichtbij.
DOOM: The Dark Ages - Gameplay Screenshots
6 afbeeldingen
De serie handhaafde deze agressieve muzikale stijl jarenlang. Doom 3 (2004) markeerde echter een aanzienlijk vertrek. De overlevingshorror -elementen eisten een andere sonische benadering, wat resulteerde in een soundtrack die doet denken aan de atmosferische soundscapes van Tool. Terwijl Trent Reznor aanvankelijk betrokken was, componeerden Chris Vrenna (Nine Inch Nails) en Clint Walsh uiteindelijk de score, waardoor een spookachtige sfeer ontstond die perfect geschikt is voor het langzamere tempo en de sci-fi-setting van de game.
Ondanks het succes van Doom 3 bleek de stilistische verschuiving enigszins abnormaal in de serie. De reboot van 2016 revitaliseerde de franchise echter en keerde terug naar de hectische energie van het origineel terwijl hij moderne metaalinvloeden opneemt. De baanbrekende score van componist Mick Gordon, gekenmerkt door de zware riffs van Djent en gelaagde sub-basfrequenties, werd synoniem met de opwindende gameplay van de game. De intensiteit van tracks zoals "BFG Division" heeft een nieuwe benchmark ingesteld voor soundtracks van videogames.
Doom Eternal (2020), terwijl hij nog steeds Gordons kenmerkende stijl heeft, nam elementen van Metalcore op, die de heersende trends van de late jaren 2010 weerspiegelen. Deze verschuiving, die de evolutie van het metaal zelf weerspiegelde, resulteerde in een soundtrack die, hoewel nog steeds zwaar, iets minder rauw voelde dan zijn voorganger, wat de toegenomen nadruk op platforming en puzzelelementen weerspiegelt.
Persoonlijk geef ik de voorkeur aan de ruwe energie van de soundtrack van Doom 2016 boven de meer verfijnde metalcore van Eternal. Beide soundtracks zijn echter uitstekende voorbeelden van hoe metalmuziek de spelervaring kan verbeteren.
DOOM: The Dark Ages presenteert een fascinerend nieuw hoofdstuk. De gameplay, die elementen van de originele DOOM en moderne actietitels opneemt, suggereert een soundtrack die zowel zwaar als aanpasbaar zal zijn. Vroege previews wijzen op invloeden van bands als geslagen los, het combineren van moderne heavy metal met elementen die doen denken aan klassieke thrash, waardoor een soundscape ontstaat zo dynamisch als de gevecht van de game.
Het gevecht van de donkere eeuwen, met nadruk op het hangende gevecht van het dichte kwartaal en het gevecht van mech, vereist een soundtrack die kan verschuiven tussen verpletterende zwaarte en lichtere, meer flexibele momenten. Deze mix van oud en nieuw, met weerspiegeling van het ontwerp van de game, belooft een echt unieke auditieve ervaring. Het potentieel voor een nieuwe, iconische metal soundtrack naast de innovatieve gameplay maakt Doom: The Dark Ages een langverwachte titel.
Nieuwste downloads
Downlaod
Topnieuws
