Walka Doom: harmonia z nowoczesnym metalem

Trwałe dziedzictwo Dooma jest wewnętrznie powiązane z ewolucją muzyki metalowej. Po debiucie w 1993 roku krajobraz Sonic franczyzy odzwierciedlał swoją rozgrywkę, przechodząc kilka transformacji przez trzy dekady. Oryginalna ścieżka dźwiękowa Doom, pod silnym wpływem metalowych gigantów z końca lat 80. i wczesnych lat 90., takich jak Pantera i Alice in Chains, ustanowiła fundament energii metalowej thrash. Utwory takie jak „Untitled” (E3M1: Hell Keep) pokazują riffy odzwierciedlające „Und of War” Panterę. Ten agresywny, szybki dźwięk doskonale uzupełnił szaloną walkę w grze.

Doom: The Dark Ages - Gamepalay zrzut ekranu

6 zdjęć

Seria od lat utrzymywała ten agresywny styl muzyczny. Jednak Doom 3 (2004) oznaczał znaczący odejście. Jego elementy horrorów przetrwania wymagały innego podejścia Sonic, co spowodowało ścieżkę dźwiękową przypominającą atmosferyczne pejzaże dźwiękowe Tool. Podczas gdy Trent Reznor był początkowo zaangażowany, Chris Vrenna (dziewięć cali paznokci) i Clint Walsh ostatecznie skomponowali wynik, tworząc nawiedzającą atmosferę idealnie dostosowaną do wolniejszego tempa gry i science fiction.

Niezależnie od sukcesu Doom 3, jego przesunięcie stylistyczne okazało się nieco anomalne w serii. Ponowne uruchomienie w 2016 r. Odwróciło franczyzę, powracając do szalonej energii oryginału, jednocześnie włączając nowoczesne wpływy metalu. Przełomowy wynik kompozytora Micka Gordona, charakteryzujący się ciężkimi riffami DJent i warstwowymi częstotliwościami pod-basowymi, stał się synonimem ekscytującej rozgrywki gry. Intensywność utworów takich jak „BFG Division” wyznaczyła nowy punkt odniesienia dla ścieżek dźwiękowych gier wideo.

Doom Eternal (2020), jednocześnie zawierający charakterystyczny styl Gordona, włączył elementy metalcore, odzwierciedlając dominujące trendy pod koniec 2010 roku. Ta zmiana, odzwierciedlająca ewolucję samego metalu, spowodowała ścieżkę dźwiękową, która, choć wciąż ciężka, była nieco mniej surowa niż jego poprzednik, odzwierciedlając zwiększony nacisk gry na platformowanie i elementy układanki.

Osobiście faworyzuję surową energię ścieżki dźwiękowej Doom 2016 nad bardziej wyrafinowanym metalcore Eternal. Jednak obie ścieżki dźwiękowe są doskonałymi przykładami, w jaki sposób muzyka metalowa może poprawić wrażenia z gier.

Doom: The Dark Eges przedstawia fascynujący nowy rozdział. Jego rozgrywka, zawierająca elementy z oryginalnych zagłady i nowoczesnych tytułów akcji, sugeruje ścieżkę dźwiękową, która będzie zarówno ciężka, jak i elastyczna. Wczesne podgląd wskazują na wpływy zespołów takich jak Knovered Loose, łącząc nowoczesny heavy metal z elementami przypominającymi klasyczny thrash, tworząc pejzaż dźwiękowy tak dynamiczny jak walka gry.

Walka Dark Eges, podkreślającą walkę z bliskimi kwartałami, wymaga ścieżki dźwiękowej, która może przesuwać się między miażdżącą ciężką a lżejszą, bardziej zwinnymi momentami. Ta mieszanka starego i nowego, odzwierciedlającego projekt gry, obiecuje naprawdę wyjątkowe wrażenia słuchowe. Potencjał nowej, kultowej metalowej ścieżki dźwiękowej wraz z innowacyjną rozgrywką sprawia, że ​​Doom: The Dark Ages to bardzo oczekiwany tytuł.