Talempong Pacik

ศิลปะพื้นเมืองมินังกะเบา: Talempong Pacik และตัมบัว ทันซา

วัฒนธรรมมินังกาเบามีศิลปะแบบดั้งเดิมมากมาย ซึ่งหลายชิ้นยังคงมีชีวิตชีวาอยู่จนทุกวันนี้ ซึ่งรวมถึงรูปแบบต่างๆ เช่น การเต้นรำปีเรียง (รวมถึงรูปแบบที่กล้าหาญที่แสดงบนกระจกแตก) รันได สะลวง (ดนตรีขลุ่ยไม้ไผ่) ตะเลมปง (เครื่องเคาะจังหวะ) พุกก้านข้าว (เครื่องดนตรีประเภทหนึ่ง) และศิลปะการงอก ในจำนวนนี้ ตัมบัว ทันสะ มีบทบาทสำคัญในชีวิตชุมชน

ตัมบัว ทันสะ มีความเกี่ยวพันอย่างลึกซึ้งกับการเฉลิมฉลองและการเฉลิมฉลองของชุมชน การปรากฏตัวไม่ได้จำกัดอยู่เพียงการรวมตัวแบบไม่เป็นทางการเท่านั้น กิจกรรมอย่างเป็นทางการของรัฐบาลมักมีการแสดงดนตรีอันโดดเด่นนี้ แม้ว่าจะแพร่หลายไปทั่วนาการิ (หมู่บ้าน) ของอากัม แต่การพัฒนาที่สำคัญที่สุดนั้นพบได้ในภูมิภาคทะเลสาบมานินเจาและเขตลูบุกบาซุง

ทันซา ซึ่งเป็นกลองขนาดเล็ก ถูกตีด้วยไม้หวายชนิดพิเศษสองอัน หน้าที่ที่สำคัญคือการกำกับนักดนตรีtambua ผู้เล่น tansa ซึ่งโดยพื้นฐานแล้วเป็นผู้นำของวงดนตรี เป็นผู้กำหนดจังหวะและทำนอง

ตัมบัว ผลิตจากไม้ฉลุชนิดพิเศษ มีขนาดแตกต่างกันมาก กลองขนาดใหญ่ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางตั้งแต่ 50 ถึง 60 ซม. เรียกว่า tambadang gadang กลองขนาดเล็กที่มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 25 ถึง 30 ซม. เรียกว่า ตัมบัวกาเซียก. วงดนตรี tambua โดยทั่วไปประกอบด้วยกลอง 6 ถึง 12 กลอง

ตัมบัว ทันซา มีบทบาทสำคัญในการขับเคลื่อนชุมชน เสียงของมันมักจะประกาศโครงการงานของชุมชน เช่น การก่อสร้างถนนหรือการสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกสาธารณะ ผู้นำหมู่บ้านหรือนาการิมักจะเริ่มการแสดงในตอนเช้าเพื่อเรียกผู้เข้าร่วมงานโกทงโรง (ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน) จังหวะที่ก้องกังวานของtambua tansa ทำหน้าที่เป็นคำกระตุ้นการตัดสินใจอันทรงพลัง

ในระหว่างความพยายามของชุมชนเหล่านี้ tambua tansa ยังคงเล่นต่อไป โดยให้จังหวะและกำลังใจที่สดใสแก่คนงาน มักจะมาพร้อมกับเสียง pupuik และเสียงเชียร์ บรรยากาศที่มีชีวิตชีวานี้ช่วยบรรเทาความเหนื่อยล้าและไม่สบายจากการทำงานภายใต้แสงแดด

ในงานแต่งงานและงานเฉลิมฉลอง tambua tansa เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ สร้างบรรยากาศที่มีชีวิตชีวาและรื่นเริง การไม่อยู่จะทำให้งานขาดพลังงานอย่างเห็นได้ชัด

สุดท้าย ตัมบัว ทันสะ ยังใช้เพื่อต้อนรับแขกผู้มีเกียรติ รวมถึงบุคคลสำคัญ เช่น ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ รองผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ หัวหน้าตำรวจ ผู้ว่าราชการจังหวัด และจามัท (หัวหน้าตำบล) ในระหว่างการเยือนนาการีอย่างเป็นทางการ .